“Het beeld wat je toch graag van je moeder wilt hebben…”
In januari 2005 reisden wij naar Cali voor de adoptie van onze Andres. Hij was 3,5 jaar oud toen hij bij ons kwam. Een jongetje die zich niet zo makkelijk uitte, maar bij wie na een aantal jaren toch wel regelmatig de vragen over zijn biologische moeder naar boven kwamen. Hij was toen een jaar of 8 en eerlijk gezegd, vonden we het nog wel erg jong om al naar een moeder in Colombia te gaan zoeken. Toen het leek alsof er steeds meer ‘innerlijke’ onrust bij hem ontstond, hebben we toch besloten op zoek te gaan naar zijn biologische moeder. Hij was op dat moment 9 jaar oud. We hebben het hem toen nog niet verteld, want stel je voor dat het op een teleurstelling zou uitlopen. Maar onze gedachte was wel: misschien heeft ze een moeilijk leven en is ze er straks niet meer ….. Dan hebben we misschien spijt dat we te lang hebben gewacht met de zoektocht.
En zo ging in het najaar van 2010 alle informatie die we hadden digitaal naar Gyna. Het was vervolgens een aantal maanden helemaal stil, waardoor we soms dachten: “zie je wel, het gaat vást niet lukken.” Maar in april 2011, op Goede Vrijdag (!), kwam het telefoontje van Adry: we hebben de biologische moeder van Andres gevonden! Samen met een halfbroer, twee halfzussen en het zoontje van één van de zussen. Een geweldig moment!
Tranen over onze wangen….. Andres was op dat moment niet thuis, dus hij hoorde het verhaal in de auto, toen hij werd opgehaald van een vriendje. Hij keek er raar van op dat het mij zo emotioneel maakte. Hij leek het allemaal nog niet zo goed te kunnen plaatsen.
We gaven Gyna toestemming om naar Cali af te reizen, zodat ze de leefsituatie en het levensverhaal van de familie in kaart kon brengen. Een paar weken later, een dag vóór moederdag, kwamen de foto’s die Gyna had gemaakt, bij ons binnen. Nu had deze familie ook eindelijk ‘een gezicht’. Op moederdag kon Andres aan zijn familie in Nederland de foto laten zien van zijn Colombiaanse familie!! Hoe bijzonder is dat!
Er is door mij een mooi fotoboekje gemaakt van alle foto’s, waar hij altijd in kan kijken en wat hij op zijn eigen tijd ook aan anderen mag laten zien. Inmiddels is er via Facebook ook al contact geweest en hebben we elkaar ‘live’ gezien en (met hulp van een kennis uit Medellin) ook gesproken. Het lijkt allemaal nog maar amper tot Andres door te dringen, maar hij lijkt er wel een stuk rustiger van geworden. Zelfs toen hij voor het eerst zijn halfzus in beeld had gezien, sliep hij die nacht prima! Het ontbrekende stukje informatie en het beeld wat je toch graag van je moeder wilt hebben, hebben we hem dankzij CTP kunnen geven.
We kijken met een positief gevoel terug op deze zoektocht en zijn heel blij dat we met Colombia tu Pais in zee zijn gegaan! Het is een kwestie van tijd en dan zullen we ook voor onze dochter de zoektocht in gang gaan zetten…. Hartelijk dank Adry en Gyna